‘Je moet niet het onderste uit de kan willen’

Wilna Wind

Geboren 4 juli 1961 Beerzeveld
1978 Havo-diploma, Zwolle
1978 – 1979 V&D, verkoopster
1979 – 1990 Diverse functie bij de Universiteit Utrecht
1980 Atheneum-diploma, Utrecht
1990 HBO Personeelswerk, Amsterdam
1990 – 1997 Vakbondsbestuurder FNV Industriebond
1997 – 2002 Divisiemanager Voedings- en procesindustrie FNV Bondgenoten
2002 – 2005 Consultant bij Berenschot
2005 – 2010 Cao-coördinator Federatiebestuur FNV
2010 – heden Directeur NCPF
2012 Lid commissie bestuurbaarheid MBO
Wilna Wind woont samen en heeft geen kinderen.

Wilna Wind (51) is directeur van de Nederlandse Patiënten Consumenten Federatie (NPCF). Ze was eerder bestuurder en cao-coördinator bij de FNV.

Avontuur

„Mijn carrière binnen de vakbond begon nadat een collega van de Universiteit Utrecht me vertelde over de voedingsbond. Hij enthousiasmeerde me voor het vakbondswerk. Het was een uitdaging. Onderhandelen en cao’s afsluiten: ik keek er tegen op en werd er zenuwachtig van. Maar het avontuur lonkte.”

Polderen

„Het geheim van succesvol onderhandelen is volhouden en weten dat je nooit vanuit de macht moet werken. Ik ben erg van de harmonie. Je moet niet het onderste uit de kan willen halen. Wanneer anderen dat bij mij proberen, hebben ze een slechte aan me. Dan kan er maar één verliezen en dat wil ik niet zijn.”

Mannenwereld

„De eerste jaren bij de vakbond waren loodzwaar. De universiteit was vooruitstrevend en hip. De vakbond is toch wel wat anders. Begin jaren negentig was het nog een mannenwereld. Het was vreselijk hard werken, met veel stress maar gelukkig ook humor.”

Carrière maken

„In mijn geboorteplaats Beerzeveld was het niet gebruikelijk na de middelbare school fulltime te gaan werken. Dan werd je moeder. Ik niet; kinderen zijn nooit meer gekomen. Dat is niet erg, er waren gewoon andere leuke dingen.”

V&D

„Toen ik zeventien was, heb ik een jaar bij V&D gewerkt. Mijn eerste echte baan. Je moest ieder dubbeltje omdraaien dat je verdiende. Dat was een goede les. Ik kan het alle ouders van kinderen die niet meer willen studeren, aanraden: laat ze een jaar werken, dan zitten ze zo weer in de schoolbanken.”

Scheuren in de FNV

„Rond 2008 begonnen er scheuren zichtbaar te worden binnen de FNV. Mensen konden niet meer met elkaar praten. Ik vond het vervelend om heel hard te werken voor mensen die denken dat Wilders de oplossing biedt. Als je werkzaamheden verricht die een hoop energie vergen, moet je dat met passie doen. Ik was toen cao-coördinator en kon niet meer de inspanning opbrengen die nodig was.”

Emancipatie van de patiënt

„De emancipatie van de patiënt staat nog in de kinderschoenen. Onze rol is om de patiëntenbeweging op de kaart te zetten. We staan voor grote uitdagingen. Een kind snapt dat er een plafond zit aan de stijging van de zorgkosten. Juist nu moet de stem van patiënten gehoord worden. Mensen weten heel erg weinig over deze sector. Daar wil ik wat aan doen.”

Salaris

„Over mijn salaris bij de NPCF heb ik onderhandeld om het naar beneden bij te stellen. Ik kwam binnen in een tijd dat er gigantisch bezuinigd werd en vond de beloning aan de hoge kant. Aan de banen die ik leuk vind, hangt per definitie een salaris waar je leuk van kunt leven. Ik heb dus niets te klagen.”

Relativeren

„Durf te relativeren. Denk vaker: morgen kijk ik er nog eens met iets meer afstand naar. Iets wat gecompliceerd lijkt, blijkt toch mee te vallen. En eis dingen die je anderen niet oplegt, ook niet van jezelf.”